Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fornicis N M

  • 1 forix

    arch, vault / arcade / an arched sallyport

    Latin-English dictionary of medieval > forix

  • 2 carcer

    carcĕr, ĕris, m. [st2]1 [-] prison, geôle, cachot. [st2]2 [-] Ter. gibier de prison, gibier de potence, vaurien, pendard, maraud, coquin (qui mérite la prison). [st2]3 [-] la prison, les prisonniers, les détenus. [st2]4 [-] lieu sombre et renfermé; cellule (de lupanar, de bordel). [st2]5 [-] surtout au plur.: loges (des animaux, d'où partaient ceux qui faisaient des courses dans les jeux de cirque). [st2]6 [-] au fig. point de départ, commencement.    - cf. gr. κάρκαρον.    - in carcerem committere (conjicere), Cic.: mettre en prison, faire mettre en prison.    - carceribus caliginis inferi retrudere, Aug. Civ. 11: reléguer dans des cachots ténébreux de l'enfer.    - in me carcerem effudistis, Cic.: tu as déchaîné contre moi les détenus.    - Pleminius in inferiorem demissus carcerem est necatusque, Liv. 34: Pléminius fut jeté dans un cachot souterrain où on le mit à mort.    - tribunatu carcerem totum in forum effudit, Cic.: pendant son tribunat, il a répandu dans le Forum toute la fange des prisons.    - stare multis in carcere fornicis annis, Juv. 10: rester pendant de nombreuses années au fond d'un bordel.    - a carceribus ad calcem, Cic.: depuis le commencement jusqu'à la fin.    - a carceribus ad metas, Cic.: depuis le commencement jusqu'à la fin.    - ad carceres a calce revocari, Cic. Sen. 23, 83: être ramené de la ligne d'arrivée au point de départ. - voir hors site carcer.
    * * *
    carcĕr, ĕris, m. [st2]1 [-] prison, geôle, cachot. [st2]2 [-] Ter. gibier de prison, gibier de potence, vaurien, pendard, maraud, coquin (qui mérite la prison). [st2]3 [-] la prison, les prisonniers, les détenus. [st2]4 [-] lieu sombre et renfermé; cellule (de lupanar, de bordel). [st2]5 [-] surtout au plur.: loges (des animaux, d'où partaient ceux qui faisaient des courses dans les jeux de cirque). [st2]6 [-] au fig. point de départ, commencement.    - cf. gr. κάρκαρον.    - in carcerem committere (conjicere), Cic.: mettre en prison, faire mettre en prison.    - carceribus caliginis inferi retrudere, Aug. Civ. 11: reléguer dans des cachots ténébreux de l'enfer.    - in me carcerem effudistis, Cic.: tu as déchaîné contre moi les détenus.    - Pleminius in inferiorem demissus carcerem est necatusque, Liv. 34: Pléminius fut jeté dans un cachot souterrain où on le mit à mort.    - tribunatu carcerem totum in forum effudit, Cic.: pendant son tribunat, il a répandu dans le Forum toute la fange des prisons.    - stare multis in carcere fornicis annis, Juv. 10: rester pendant de nombreuses années au fond d'un bordel.    - a carceribus ad calcem, Cic.: depuis le commencement jusqu'à la fin.    - a carceribus ad metas, Cic.: depuis le commencement jusqu'à la fin.    - ad carceres a calce revocari, Cic. Sen. 23, 83: être ramené de la ligne d'arrivée au point de départ. - voir hors site carcer.
    * * *
        Carcer, carceris, pe. cor. m. g. Liu. Une prison, Chartre, Geole.
    \
        Ianitor carceris. Cic. Le geolier.
    \
        Caecus carcer. Virgil. Obscure et tenebreuse prison.
    \
        Moestus. Ouid. Qui rend les prisonniers tristes et melancholiques.
    \
        Reuulsus. Claud. Ouverte.
    \
        Rusticus. Iuuenal. Champestre.
    \
        Sollicitus. Ouid. Qui soulcie et chagrine fort les prisonniers.
    \
        Attineri carcere. Tacit. Estre detenu en prison.
    \
        Condi in carcerem. Cic. Estre mis en prison.
    \
        Coniici in carcerem. Cic. Estre emprisonné.
    \
        Effundere carcerem. Cic. Lascher les prisonniers.
    \
        Emissus e carcere. Cic. Mis hors de prison, Delivré de prison, Desprisonné.
    \
        Laxari carcere. Claud. Estre delivré de prison, ou desprisonné.
    \
        Mittere in carcerem. Cic. Emprisonner.
    \
        Carceres, tantum pluraliter. Cic. La barriere ou le lieu dont deslogeoyent et partoyent les chevaulx, et commencoyent leurs courses és jeux de pris publiques.
    \
        Soluti carceres. Stat. Les barrieres ouvertes.
    \
        A carceribus ad calcem, Id est a principio ad finem. Cic. Depuis le commencement jusques à la fin.

    Dictionarium latinogallicum > carcer

  • 3 fuligo

    fūlīgo, ginis, f. (altind. dhūlī, Staub), I) der Ruß, Cic. u.a.: f. fornicis, Sen. rhet.: des Lichtes, lucubrationum (bei nächtlichen Studien), Quint. 11, 3, 23. – bildl., verborum et argutiarum, Gell. 1, 2, 7. – II) übtr. die Schwärze zum Schminken (gew. stibium, w. s.), Iuven. 2, 93.

    lateinisch-deutsches > fuligo

  • 4 redoleo

    red-oleo, uī, ēre, entgegenduften, einen Geruch von sich geben, -verbreiten, nach etw. riechen, I) eig.: redolent murrae, Ov.: ibi redolet thymus, Quint.: anima redolens, übelriechender Atem, Sen. rhet. – m. Abl. wovon od. wonach? r. thymo, vom Honig, Verg. – m. Acc. wonach? vinum, Cic.: redolet fuliginem fornicis, von einer Dirne, Sen. rhet.: thymum, Quint.: proprium saporem, Quint. – II) übtr.: a) übh.: ita domus ipsa fumabat, ut multa eius sermonis indicia redolerent, Cic.: mihi quidem ex illius orationibus Athenae redolere videntur, scheinen nach Ath. zu riechen, Cic. – mit Acc. wonach? doctrinam, Cic.: antiquitatem, Cic.: Graecam eloquentiam Isid. – b) redolet mihi, ich rieche etwas, ich merke etwas, cui nescio quid redoluerat, Capit. Gord. 11. § 3. – / Prisc. 9, 53 ›redoleo, redolui et redolevi‹.

    lateinisch-deutsches > redoleo

  • 5 sto [1]

    1. sto, stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta, wie in εστη-κα, εστάναι, ahd. stân), stehen, I) im Ggstz. zum Sitzen usw., im weiteren Sinne = stehend verweilen, sich aufhalten, sich befinden, A) eig.: 1) im allg.: a) v. leb. Wesen: stant ambo, non sedent, Plaut.: cum virgo staret et Caecilia in sella sederet, Cic.: stans ac rectus homo (Ggstz. humilis et ad terram more quadrupedum abiectus), Liv.: stantes (im Stehen, sich erhoben habend) plaudebant, Cic. (vgl. stantia in plausum tota theatra, Prop.): Minerva, quae est in Parthenone stans (in stehender Stellung), Plin.: stando (im Stehen) mingens, Amm.: cui standi (sich auf den Füßen zu erhalten) vulnera vires non dederant, Ov.: stans pede in uno, Hor.: stante alqo, in jmds. Gegenwart, Cic. u. Tac.: me stante, Cic.: stantibus legatis, in Gegenwart d.G., Liv. – ad ianuam, ad curiam, Cic.: ad fores, Curt.: ante aedes, Plaut.: post aulaea, Curt.: in atriis, Plaut.: in conspectu exercitus, Curt.: cum gladiis in conspectu senatus, Cic.: circum senatum (v. Bürgern usw.), Cic.: propter in occulto, Cic.: stat super (oben darauf, auf dem Wagen), Ov.: hic foris, Plaut.: hinc procul, Ter.: qui proximi steterant, Caes. – Pass. impers., quid agitur? statur! Plaut. u. Ter. – b) v. lebl. Subjj.: stabat in his (lucis) ingens quercus, Ov.: in cava nullus stet tibi nare pilus, Ov.: stant saxa antro, Ov.: stramenta stantia in segete relinquit, ut postea subsecentur, Varro. – v. Altären u. Bildsäulen, stabant sine ignibus arae, Ov.: quorum statuae steterunt in rostris, Cic.: signa stant ad impluvium, Cic.: stabat commune sepulcrum, Hor.: aëneus (als eherne Bildsäule) ut stes, Hor.: levi de marmore tota stabis, wirst dastehen (als Bildsäule) aus M., Verg. – v. Webstuhle und dem Gewebe, aufrecht stehend, stans tela, Ov. met. 4, 275: stantes telae, Ov. fast. 3, 819.

    2) insbes.: a) als milit. t.t. – stehen, aufgestellt sein, laxius, Curt.: in ulteriore ripa, Curt.: ante signa, Curt.: pro porta (v. Posten), Liv.: extra teli iactum, Liv.: sub armis, Auct. b. Afr.: in acie, Auct. b. Hisp.: haud impari acie, Liv.: pars aciei stetit sub hoste (tiefer als der F.), Auct. b. Afr.: quotā parte virium suarum ibi dimicavit Antiochus? In Asia totius Asiae steterunt vires, Liv.: stetimus tela aspera contra contulimusque manus, Verg.: Bactriani armati stabant, Curt.: Eumenes rex Attalusque cum omni manu sua ab tergo inter postremam aciem ac vallum steterunt, Liv. – b) v. Dienern, dastehen, aufwarten, pueri eximiā facie stabant, C. Gracch. fr.: sto exspectans, si quid mihi imperent, Ter.: ad cyathum et vinum, Suet.: ad pedes, Suet. – c) v. Buhldirnen = prostare, feilstehen, meritoria (sc. scorta) intra urbem stare vetuit, Vopisc. Tac. 10, 2: stat meretrix certo cuivis mercabilis aere, Ov. am. 1, 10, 21: olente in fornice stans, Hor. sat. 1, 2, 30: quod steterat multis in carcere fornicis annis, Iuven. 10, 239; vgl. 11, 172. – d) von Gebäuden = fertig dastehen, erbaut sein, iam stabant Thebae, Ov.: stet Capitolium fulgens, Hor.: aedificant muros. Stabat opus, Ov.: iam stare ratem, Val. Flacc. – e) v. Schiffen u. Schiffern, wo liegen, vor Anker liegen, stant litore puppes, Verg.: lembi, qui in Strymone stabant, Liv.: stabat classis in salo ad Leptim, Auct. b. Afr.: classe divisā pars in salo ad ostium portus in ancoris stetit, Liv.: intra sexagesimum diem quam caesa silva erat centum sexaginta navium classis in ancoris stetit, Flor.: nox ea, quā propter vim tempestatis stare ad ancoram in salo Romana classis non posset, Liv. – f) starrend stehen, emporstehen, -starren, -ragen, steteruntque comae, Verg. u. Ov.: crines fulti pulvere, Stat.: saetae, cristae, Ov.: stant mammae, Plin. – g) mit Abl. = von etwas starren, strotzen, vollstehen, -sein, cupressi stant rectis foliis, Enn. fr.: stat ager sentibus, Caecil. com. fr.: stat nive candidum Soracte, Hor.: pulvere caelum stare, Verg.: stant lumina flammā, Verg.

    B) bildl.: 1) im allg.: in fastigio eloquentiae, Quint.: ante oculos stat ille meos, Ov.: pericula stant circum alqm, Verg.

    2) auf jmds. Seite stehen, -sein, ihm anhangen, beistehen, od. das Gegenteil, gegen jmd. stehen, jmds. Gegner sein, a) mit ab u. Abl.: stare a se potius quam ab adversariis, Cic.: ab iis stare, Nep.: a senatu et a bonorum causa stare, Cic. – b) mit cum u. Abl.: vobiscum me stetisse dicebat, Cic.: quae (pars) cum Romanis stabat, Liv.: cum di prope cum Hannibale starent, Liv.: capita nominis Latini stare ac sentire cum rege videbant, Liv.: übtr., fortuna cum barbaris stabat, Liv.: victoria stat tecum, Ov. – c) m. pro u. Abl.: pro nobis, Ov.: pro Iuba atque Afris, Quint.: pro Pompei partibus, id est pro re publica, Vell.: pro meliore causa, Curt.: pro isdem partibus, Sen.: ruina partium, pro quibus steterat, Liv. fr.: stabat pro templo, für den T. (als Schützer), er war der Tempelhüter, Verg.: übtr., si pro mea patria ista virtus staret, Liv.: ni pro iure gentium stetisset fortuna, Liv.: stabat pro partibus invicta fortuna, Flor.: stabit pro signis iusque piumque tuis, Ov. – d) m. in u. Abl.: Graeci, qui in Darei partibus steterant, Curt. 3, 11 (28), 18. – e) mit in od. contra od. adversus u. Akk., gew. im Ggstz. zu ab, cum, pro u. Abl.: nec steterunt in te virque paterque meus, Ov.: quod adversus populi commoda in senectute steterat, sich dem V. des V. widersetzt hatte, Nep.: cum saepe a mendacio contra verum stare homines consuescerent, Cic.: qui nobiscum adversus barbaros steterunt, Nep.: Ligarium non pro Cn. Pompeio, sed pro Iuba et Afris inimicissimis populo Romano stetisse, Quint.: Mulciber in Troiam, pro Troia stabat Apollo, Ov.: mox simulatione contra Pompeium et Caesarem, animo pro Caesare stetit, Vell.: quemadmodum Antiochi Philippique bello pro vobis adversus reges, sic nunc pro rege adversus vos stetimus, Liv.: cum quo ferocissime pro Romana societate adversus Punicum foedus steterat, Liv. – f) mit Advv.: hinc stas, illim causam dicis, Plaut. Men. 799: ut, unde stetisset, eo se victoria transferret, Iustin. 5, 4, 12: prope incondita Thurinorum turba nec satis fido animo, unde pugnabat, stans, Liv. 25, 15, 13: unde ius stabat, ei (populo) victoriam dedit (eventus belli), Liv. 21, 10, 9: aliunde stet semper, aliunde sentiat, Liv. 24, 45, 3.

    3) auf jmd. od. etwas beruhen, m. in u. Abl. od. m. bl. Abl., omnis in Ascanio cari stat cura parentis, Verg.: stat salus in armis, Val. Flacc.: vigili stant bella magistro, Sil.

    4) wie unser zu stehen kommen = kosten, centum talentis, Liv.: magno pretio, Hor.: alci gratis, Cic. Verr. 5, 48 (s. Zumpt z. St.). – übtr., multo sanguine ac vulneribus ea Poenis victoria stetit, Liv.: damnavit multo staturum sanguine Martem, Mart.: sanguine quippe, si renuat, blando nimium facilique marito statura obsequia, Sil.: nulla pestis humano generi pluris stetit, Sen.: tunc res immenso placuit statura labore, Lucan.: haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit, Liv.: periculum vitae meae tuo stat periculo, wird erkauft, ist zu haben für usw., Plaut.: Herculeo stabunt (logi ridiculi) prandio, cenā tibi, Plaut.

    II) prägn.: A) eig.: 1) im Ggstz. zur Bewegung = stillstehen, -halten, still-, unbeweglich dastehen, sich nicht rühren, a) eig.: α) v. leb. Wesen, si iste ibit, ito: stabit, astato simul, Plaut.: sed abi intro, noli stare, Plaut.: quid stas lapis? Ter. – equus stare nescit, Verg.: ut taurus vaccā ademptā stare nequit, ruhen und rasten, Ov. – β) v. lebl. Subjj., wie v. Schiffen, videsne navem illam? stare nobis videtur, at iis qui in navi sunt moveri haec villa, Cic. Acad. 2, 81: stetit aequore puppis, Ov.: mea si staret navis in Oceano, still läge, Prop. – von Himmelskörpern, statim stant signa, Plaut. – von Gewässern und anderen Flüssigkeiten, stant aquae, Ov.: placidum ventis stat mare, Verg.: stantia freta, Ov.: stat et fracto dolio vinum, Sen.: gelidus in venis stetit haesitque sanguis, Sen. poët.: cuius ex levi tactu stabant profluvia sanguinis, Arnob. – vom Eis, stat glacies iners, Hor. – b) übtr., von der Zeit – gleichs. stillstehen, verweilen, non segnis stat remeatve dies, Tibull.: veluti stet volucris dies, Hor.

    2) mit dem Nbbegr. der Festigkeit, a) als milit. t.t. – α) stehen, festen Fuß fassen, standhalten, in gradu (auf der Mensur), Cic.: qui (miles) steterit (Ggstz. abiecto scuto fugiat), Cic.: in acie stare ac pugnare (Ggstz. in castra refugere), Liv.: verb. comminus stare et impetum sustinere, Caes.: contra leonem etiam stetit, Spart. – β) übtr., v. Kampfe selbststehen, auf einer Stelle haften, schweben, anceps dicitur certamen stetisse, soll ohne allen Ausschlag gestanden haben, Liv.: ibi aliquamdiu atrox pugna stetit, Liv.: diu pugna neutro inclinata stetit, Liv. – b) von Felsen, Gebäuden = fest, unerschütterlich stehen, dauern (vgl. Drak. Liv. 31, 31, 15), quam si dura silex aut stet Marpesia cautes, Verg.: nec domus ulla nec urbs stare poterit, Cic.: stantibus Hierosolymis, Cic.: muros stare, Liv.: stantia moenia (Ggstz. ruinae muri), Liv.: aedes sacrae stantes (Ggstz. aedium sacrarum ruinae), Sen. – c) v. Geschossen, fest stecken bleiben, haften, missum stetit inguine ferrum, Ov.: hasta stetit medio tergo, Ov.: ossa inter ferreus ad costas alto stat vulnere mucro, Verg.

    B) bildl.: 1) im allg., stillstehen, stehenbleiben, utinam res publica stetisset quo coeperat statu, Cic. de off. 2, 3: nihil quo stat loco stabit, omnia sternet abducetque secum vetustas, Sen. ad Marc. 26, 6.

    2) stare per alqm, durch jmds. Schuld gleichs. hangen bleiben = an jmd. hangen, liegen, jmds. Schuld sein, per me stetisse, Ter.: non per me stetit, Quint. – oft stat od. non (nihil) stat per alqm m. folg. quo minus u. Konj., Caes., Liv. u.a., od. stat per alqm m. folg. quin od. ne u. Konj., Liv., Suet. u.a. (vgl. Drak. Liv. 8, 2, 2. M. Müller Liv. 2, 31, 11. Ruperti Tac. dial. 21 extr.): u. per alqm stat m. folg. ut u. Konj., Plin. ep. 10, 6 (22), 2. Ps. Quint. decl. 250: per alqm non stat m. folg. Infin., Scaevol. dig. 32, 1, 38. § 6.

    3) mit dem Nbbegr. der Festigkeit u. Dauer = a) fest-, unerschüttert stehen, sich halten, sich behaupten, bestehen, verbleiben, Bestand haben (Ggstz. titubare, corruere, concĭdere), si stare non possunt, corruant, wenn sie sich nicht halten, sich nicht (bei ihren Vermögensumständen) behaupten können, so mögen sie fallen (bankrott werden), Cic.: qui me stante (solange ich mich in meiner Würde behauptete) stare non poterant, Cic.: per quos homines ordinesque steterim, Cic.: dum stabat regno incolumis, Verg.: stamus animis, sind festen Mutes, Cic.: stas animo, Hor.: quae si valuissent, res publica staret, tu tuis flagitiis concĭdisses, Cic.: res publica stat virtute suā, Liv.: regnum eorum novum fraternā stare concordiā, Liv.: tutelā muliebri res Latina et regnum avitum puero stetit, verblieb dem Kn., Liv.: stat nulla mortalibus umquam, fortunā titubante, fides, Sil.: nullo enim modo posse video stare istum (Caesarem) diutius, quin ipse per se etiam languentibus nobis concĭdat, Cic. ad Att. 10, 8, 6. – b) bei etw. festbleiben, α) = beharren, verharren, ihm nachkommen, an etw. sich halten bei etw. es bewenden lassen, m. in u. Abl., in fide, Cic.: in sententia, Liv.: stare oportet in eo, quod sit iudicatum, Cic. – m. bl. Abl., stant sententiā, Plaut.: suis stare iudiciis, Cic.: censoris opinione, Cic.: alcis iudicio, Cic.: alcis decreto, Caes.: illis promissis, Cic.: pacto, Liv.: ut palam in senatu diceret, staturus eo esset, quod censuissent, an ad populum laturus, Liv.: impers., eo stabitur consilio, Liv.: statur priore foedere, Liv. – mit Dat., arbitri sententiae, voluntati patris defuncti, ICt.: rei iudicatae, ICt. – β) übtr., feststehen = festgesetzt-, fest bestimmt-, fest beschlossen sein, stat sua cuique dies, Verg.: tempus agendae rei nondum stare, Liv.: u. so stat sententia, Ter.: stat pensata diu belli sententia, vincam servare invitos, Sil. – dah. stat alci sententia m. folg. Infin. = es steht bei jmd. der Entschluß-, der Wille fest, es ist bei jmd. fest beschlossen, zu usw., Liv.: so auch stat pectore fixum mit folg. Infin., Val. Flacc.: u. stat alci od. bl. stat mit folg. Infin., Cic. u.a. – c) v. Schauspielern u. Schauspielen, stehen = sich auf der Bühne halten, gefallen (Ggstz. cadere, exigi), in his, quas primum Caecilii didici novas, partim sum earum exactus, partim vix steti, Ter.: illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, hoc stabant, Hor. – cum stetit olim nova (fabula), actoris operā magis stetisse quam suā, Ter.: securus, cadat an recto stet fabula talo, Hor. – / Perf. stĕtĕrunt gemessen, Verg. Aen. 2, 774; 3, 48. Prop. 2, 8, 10 M. Ov. her. 7, 166. – Das Supinum statum will Prisc. 9, 38 mit langem a, dagegen 10, 27 mit kurzem a gemessen haben; stātūrus mißt Lucan. 2, 566 u. 719; 3, 381. Sil. 17, 82. Mart. 6, 32, 3. – vulg. Nbf. isto, wov. istat, Augustin. serm. 118, 4 Mai: istamus, Itala (Fuld.) Roman. 5, 2: istatis, Itala (psalt. Veron.) psalm. 133, 1: ista, Itala (Fuld.) Iacob. 2, 3: istare, Isid. de nat. rer. 44, 2 cod. Bamb. A.

    lateinisch-deutsches > sto [1]

  • 6 fornix

    fornix, icis, m. [st2]1 [-] voûte, arc, cintre, arche, arcade. [st2]2 [-] porte cintrée. [st2]3 [-] chambre voûtée. [st2]4 [-] maison de débauche, mauvais lieu, lupanar (des chambres voûtées et souterraines). [st2]5 [-] un prostitué.    - aqua fornicibus perducta, Plin. 31, 3, 24, § 41: eau amenée par un aqueduc vouté.    - caeli ingentes fornices, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 19: la voûte immense du ciel.    - fornix Fabii (Fabianus), Cic.: l'arc de triomphe de Fabius.    - pueri quocumque ex fornice nati, Juv. 3, 156: enfants venus au monde dans on ne sait quel lupanar.    - Bithynicus fornix, Suet. Caes. 49: le prostitué de Bithynie.
    * * *
    fornix, icis, m. [st2]1 [-] voûte, arc, cintre, arche, arcade. [st2]2 [-] porte cintrée. [st2]3 [-] chambre voûtée. [st2]4 [-] maison de débauche, mauvais lieu, lupanar (des chambres voûtées et souterraines). [st2]5 [-] un prostitué.    - aqua fornicibus perducta, Plin. 31, 3, 24, § 41: eau amenée par un aqueduc vouté.    - caeli ingentes fornices, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 19: la voûte immense du ciel.    - fornix Fabii (Fabianus), Cic.: l'arc de triomphe de Fabius.    - pueri quocumque ex fornice nati, Juv. 3, 156: enfants venus au monde dans on ne sait quel lupanar.    - Bithynicus fornix, Suet. Caes. 49: le prostitué de Bithynie.
    * * *
        Fornix, huius fornicis, penul. corr. masc. gen. Cic. La pliure d'une voulte, et arc, et autres choses faictes en rond par dessus, comme d'une grande porte, La voulture.
    \
        Fornices. Cicero. Arcs triomphants faicts en memoire de ceulx qui avoyent esté victorieux.
    \
        Fornix. Senec. Iuuenal. Un bordeau.

    Dictionarium latinogallicum > fornix

  • 7 fuligo

    fūlīgo, ginis, f. (altind. dhūlī, Staub), I) der Ruß, Cic. u.a.: f. fornicis, Sen. rhet.: des Lichtes, lucubrationum (bei nächtlichen Studien), Quint. 11, 3, 23. – bildl., verborum et argutiarum, Gell. 1, 2, 7. – II) übtr. die Schwärze zum Schminken (gew. stibium, w. s.), Iuven. 2, 93.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fuligo

  • 8 redoleo

    red-oleo, uī, ēre, entgegenduften, einen Geruch von sich geben, -verbreiten, nach etw. riechen, I) eig.: redolent murrae, Ov.: ibi redolet thymus, Quint.: anima redolens, übelriechender Atem, Sen. rhet. – m. Abl. wovon od. wonach? r. thymo, vom Honig, Verg. – m. Acc. wonach? vinum, Cic.: redolet fuliginem fornicis, von einer Dirne, Sen. rhet.: thymum, Quint.: proprium saporem, Quint. – II) übtr.: a) übh.: ita domus ipsa fumabat, ut multa eius sermonis indicia redolerent, Cic.: mihi quidem ex illius orationibus Athenae redolere videntur, scheinen nach Ath. zu riechen, Cic. – mit Acc. wonach? doctrinam, Cic.: antiquitatem, Cic.: Graecam eloquentiam Isid. – b) redolet mihi, ich rieche etwas, ich merke etwas, cui nescio quid redoluerat, Capit. Gord. 11. § 3. – Prisc. 9, 53 ›redoleo, redolui et redolevi‹.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > redoleo

  • 9 sto

    1. sto, stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta, wie in εστη-κα, εστάναι, ahd. stân), stehen, I) im Ggstz. zum Sitzen usw., im weiteren Sinne = stehend verweilen, sich aufhalten, sich befinden, A) eig.: 1) im allg.: a) v. leb. Wesen: stant ambo, non sedent, Plaut.: cum virgo staret et Caecilia in sella sederet, Cic.: stans ac rectus homo (Ggstz. humilis et ad terram more quadrupedum abiectus), Liv.: stantes (im Stehen, sich erhoben habend) plaudebant, Cic. (vgl. stantia in plausum tota theatra, Prop.): Minerva, quae est in Parthenone stans (in stehender Stellung), Plin.: stando (im Stehen) mingens, Amm.: cui standi (sich auf den Füßen zu erhalten) vulnera vires non dederant, Ov.: stans pede in uno, Hor.: stante alqo, in jmds. Gegenwart, Cic. u. Tac.: me stante, Cic.: stantibus legatis, in Gegenwart d.G., Liv. – ad ianuam, ad curiam, Cic.: ad fores, Curt.: ante aedes, Plaut.: post aulaea, Curt.: in atriis, Plaut.: in conspectu exercitus, Curt.: cum gladiis in conspectu senatus, Cic.: circum senatum (v. Bürgern usw.), Cic.: propter in occulto, Cic.: stat super (oben darauf, auf dem Wagen), Ov.: hic foris, Plaut.: hinc procul, Ter.: qui proximi steterant, Caes. – Pass. impers., quid agitur? statur! Plaut. u. Ter. – b) v. lebl. Subjj.: stabat in his (lucis) ingens quercus, Ov.: in cava nullus stet tibi nare pilus, Ov.: stant saxa antro, Ov.: stramenta stantia in segete re-
    ————
    linquit, ut postea subsecentur, Varro. – v. Altären u. Bildsäulen, stabant sine ignibus arae, Ov.: quorum statuae steterunt in rostris, Cic.: signa stant ad impluvium, Cic.: stabat commune sepulcrum, Hor.: aëneus (als eherne Bildsäule) ut stes, Hor.: levi de marmore tota stabis, wirst dastehen (als Bildsäule) aus M., Verg. – v. Webstuhle und dem Gewebe, aufrecht stehend, stans tela, Ov. met. 4, 275: stantes telae, Ov. fast. 3, 819.
    2) insbes.: a) als milit. t.t. – stehen, aufgestellt sein, laxius, Curt.: in ulteriore ripa, Curt.: ante signa, Curt.: pro porta (v. Posten), Liv.: extra teli iactum, Liv.: sub armis, Auct. b. Afr.: in acie, Auct. b. Hisp.: haud impari acie, Liv.: pars aciei stetit sub hoste (tiefer als der F.), Auct. b. Afr.: quotā parte virium suarum ibi dimicavit Antiochus? In Asia totius Asiae steterunt vires, Liv.: stetimus tela aspera contra contulimusque manus, Verg.: Bactriani armati stabant, Curt.: Eumenes rex Attalusque cum omni manu sua ab tergo inter postremam aciem ac vallum steterunt, Liv. – b) v. Dienern, dastehen, aufwarten, pueri eximiā facie stabant, C. Gracch. fr.: sto exspectans, si quid mihi imperent, Ter.: ad cyathum et vinum, Suet.: ad pedes, Suet. – c) v. Buhldirnen = prostare, feilstehen, meritoria (sc. scorta) intra urbem stare vetuit, Vopisc. Tac. 10, 2: stat meretrix certo cuivis mercabilis aere, Ov. am. 1, 10, 21: olente in fornice stans,
    ————
    Hor. sat. 1, 2, 30: quod steterat multis in carcere fornicis annis, Iuven. 10, 239; vgl. 11, 172. – d) von Gebäuden = fertig dastehen, erbaut sein, iam stabant Thebae, Ov.: stet Capitolium fulgens, Hor.: aedificant muros. Stabat opus, Ov.: iam stare ratem, Val. Flacc. – e) v. Schiffen u. Schiffern, wo liegen, vor Anker liegen, stant litore puppes, Verg.: lembi, qui in Strymone stabant, Liv.: stabat classis in salo ad Leptim, Auct. b. Afr.: classe divisā pars in salo ad ostium portus in ancoris stetit, Liv.: intra sexagesimum diem quam caesa silva erat centum sexaginta navium classis in ancoris stetit, Flor.: nox ea, quā propter vim tempestatis stare ad ancoram in salo Romana classis non posset, Liv. – f) starrend stehen, emporstehen, -starren, -ragen, steteruntque comae, Verg. u. Ov.: crines fulti pulvere, Stat.: saetae, cristae, Ov.: stant mammae, Plin. – g) mit Abl. = von etwas starren, strotzen, vollstehen, -sein, cupressi stant rectis foliis, Enn. fr.: stat ager sentibus, Caecil. com. fr.: stat nive candidum Soracte, Hor.: pulvere caelum stare, Verg.: stant lumina flammā, Verg.
    B) bildl.: 1) im allg.: in fastigio eloquentiae, Quint.: ante oculos stat ille meos, Ov.: pericula stant circum alqm, Verg.
    2) auf jmds. Seite stehen, -sein, ihm anhangen, beistehen, od. das Gegenteil, gegen jmd. stehen, jmds. Gegner sein, a) mit ab u. Abl.: stare a se potius
    ————
    quam ab adversariis, Cic.: ab iis stare, Nep.: a senatu et a bonorum causa stare, Cic. – b) mit cum u. Abl.: vobiscum me stetisse dicebat, Cic.: quae (pars) cum Romanis stabat, Liv.: cum di prope cum Hannibale starent, Liv.: capita nominis Latini stare ac sentire cum rege videbant, Liv.: übtr., fortuna cum barbaris stabat, Liv.: victoria stat tecum, Ov. – c) m. pro u. Abl.: pro nobis, Ov.: pro Iuba atque Afris, Quint.: pro Pompei partibus, id est pro re publica, Vell.: pro meliore causa, Curt.: pro isdem partibus, Sen.: ruina partium, pro quibus steterat, Liv. fr.: stabat pro templo, für den T. (als Schützer), er war der Tempelhüter, Verg.: übtr., si pro mea patria ista virtus staret, Liv.: ni pro iure gentium stetisset fortuna, Liv.: stabat pro partibus invicta fortuna, Flor.: stabit pro signis iusque piumque tuis, Ov. – d) m. in u. Abl.: Graeci, qui in Darei partibus steterant, Curt. 3, 11 (28), 18. – e) mit in od. contra od. adversus u. Akk., gew. im Ggstz. zu ab, cum, pro u. Abl.: nec steterunt in te virque paterque meus, Ov.: quod adversus populi commoda in senectute steterat, sich dem V. des V. widersetzt hatte, Nep.: cum saepe a mendacio contra verum stare homines consuescerent, Cic.: qui nobiscum adversus barbaros steterunt, Nep.: Ligarium non pro Cn. Pompeio, sed pro Iuba et Afris inimicissimis populo Romano stetisse, Quint.: Mulciber in Troiam, pro Troia stabat Apollo, Ov.: mox simulatione contra Pompeium et
    ————
    Caesarem, animo pro Caesare stetit, Vell.: quemadmodum Antiochi Philippique bello pro vobis adversus reges, sic nunc pro rege adversus vos stetimus, Liv.: cum quo ferocissime pro Romana societate adversus Punicum foedus steterat, Liv. – f) mit Advv.: hinc stas, illim causam dicis, Plaut. Men. 799: ut, unde stetisset, eo se victoria transferret, Iustin. 5, 4, 12: prope incondita Thurinorum turba nec satis fido animo, unde pugnabat, stans, Liv. 25, 15, 13: unde ius stabat, ei (populo) victoriam dedit (eventus belli), Liv. 21, 10, 9: aliunde stet semper, aliunde sentiat, Liv. 24, 45, 3.
    3) auf jmd. od. etwas beruhen, m. in u. Abl. od. m. bl. Abl., omnis in Ascanio cari stat cura parentis, Verg.: stat salus in armis, Val. Flacc.: vigili stant bella magistro, Sil.
    4) wie unser zu stehen kommen = kosten, centum talentis, Liv.: magno pretio, Hor.: alci gratis, Cic. Verr. 5, 48 (s. Zumpt z. St.). – übtr., multo sanguine ac vulneribus ea Poenis victoria stetit, Liv.: damnavit multo staturum sanguine Martem, Mart.: sanguine quippe, si renuat, blando nimium facilique marito statura obsequia, Sil.: nulla pestis humano generi pluris stetit, Sen.: tunc res immenso placuit statura labore, Lucan.: haud scio an magno detrimento certamen staturum fuerit, Liv.: periculum vitae meae tuo stat periculo, wird erkauft, ist zu haben für usw., Plaut.: Her-
    ————
    culeo stabunt (logi ridiculi) prandio, cenā tibi, Plaut.
    II) prägn.: A) eig.: 1) im Ggstz. zur Bewegung = stillstehen, -halten, still-, unbeweglich dastehen, sich nicht rühren, a) eig.: α) v. leb. Wesen, si iste ibit, ito: stabit, astato simul, Plaut.: sed abi intro, noli stare, Plaut.: quid stas lapis? Ter. – equus stare nescit, Verg.: ut taurus vaccā ademptā stare nequit, ruhen und rasten, Ov. – β) v. lebl. Subjj., wie v. Schiffen, videsne navem illam? stare nobis videtur, at iis qui in navi sunt moveri haec villa, Cic. Acad. 2, 81: stetit aequore puppis, Ov.: mea si staret navis in Oceano, still läge, Prop. – von Himmelskörpern, statim stant signa, Plaut. – von Gewässern und anderen Flüssigkeiten, stant aquae, Ov.: placidum ventis stat mare, Verg.: stantia freta, Ov.: stat et fracto dolio vinum, Sen.: gelidus in venis stetit haesitque sanguis, Sen. poët.: cuius ex levi tactu stabant profluvia sanguinis, Arnob. – vom Eis, stat glacies iners, Hor. – b) übtr., von der Zeit – gleichs. stillstehen, verweilen, non segnis stat remeatve dies, Tibull.: veluti stet volucris dies, Hor.
    2) mit dem Nbbegr. der Festigkeit, a) als milit. t.t. – α) stehen, festen Fuß fassen, standhalten, in gradu (auf der Mensur), Cic.: qui (miles) steterit (Ggstz. abiecto scuto fugiat), Cic.: in acie stare ac pugnare (Ggstz. in castra refugere), Liv.: verb. comminus stare et impetum sustinere, Caes.: contra leonem
    ————
    etiam stetit, Spart. – β) übtr., v. Kampfe selbststehen, auf einer Stelle haften, schweben, anceps dicitur certamen stetisse, soll ohne allen Ausschlag gestanden haben, Liv.: ibi aliquamdiu atrox pugna stetit, Liv.: diu pugna neutro inclinata stetit, Liv. – b) von Felsen, Gebäuden = fest, unerschütterlich stehen, dauern (vgl. Drak. Liv. 31, 31, 15), quam si dura silex aut stet Marpesia cautes, Verg.: nec domus ulla nec urbs stare poterit, Cic.: stantibus Hierosolymis, Cic.: muros stare, Liv.: stantia moenia (Ggstz. ruinae muri), Liv.: aedes sacrae stantes (Ggstz. aedium sacrarum ruinae), Sen. – c) v. Geschossen, fest stecken bleiben, haften, missum stetit inguine ferrum, Ov.: hasta stetit medio tergo, Ov.: ossa inter ferreus ad costas alto stat vulnere mucro, Verg.
    B) bildl.: 1) im allg., stillstehen, stehenbleiben, utinam res publica stetisset quo coeperat statu, Cic. de off. 2, 3: nihil quo stat loco stabit, omnia sternet abducetque secum vetustas, Sen. ad Marc. 26, 6.
    2) stare per alqm, durch jmds. Schuld gleichs. hangen bleiben = an jmd. hangen, liegen, jmds. Schuld sein, per me stetisse, Ter.: non per me stetit, Quint. – oft stat od. non (nihil) stat per alqm m. folg. quo minus u. Konj., Caes., Liv. u.a., od. stat per alqm m. folg. quin od. ne u. Konj., Liv., Suet. u.a. (vgl. Drak. Liv. 8, 2, 2. M. Müller Liv. 2, 31, 11. Ruperti Tac. dial. 21 extr.): u. per alqm stat m. folg. ut
    ————
    u. Konj., Plin. ep. 10, 6 (22), 2. Ps. Quint. decl. 250: per alqm non stat m. folg. Infin., Scaevol. dig. 32, 1, 38. § 6.
    3) mit dem Nbbegr. der Festigkeit u. Dauer = a) fest-, unerschüttert stehen, sich halten, sich behaupten, bestehen, verbleiben, Bestand haben (Ggstz. titubare, corruere, concĭdere), si stare non possunt, corruant, wenn sie sich nicht halten, sich nicht (bei ihren Vermögensumständen) behaupten können, so mögen sie fallen (bankrott werden), Cic.: qui me stante (solange ich mich in meiner Würde behauptete) stare non poterant, Cic.: per quos homines ordinesque steterim, Cic.: dum stabat regno incolumis, Verg.: stamus animis, sind festen Mutes, Cic.: stas animo, Hor.: quae si valuissent, res publica staret, tu tuis flagitiis concĭdisses, Cic.: res publica stat virtute suā, Liv.: regnum eorum novum fraternā stare concordiā, Liv.: tutelā muliebri res Latina et regnum avitum puero stetit, verblieb dem Kn., Liv.: stat nulla mortalibus umquam, fortunā titubante, fides, Sil.: nullo enim modo posse video stare istum (Caesarem) diutius, quin ipse per se etiam languentibus nobis concĭdat, Cic. ad Att. 10, 8, 6. – b) bei etw. festbleiben, α) = beharren, verharren, ihm nachkommen, an etw. sich halten bei etw. es bewenden lassen, m. in u. Abl., in fide, Cic.: in sententia, Liv.: stare oportet in eo, quod sit iudicatum, Cic. – m. bl. Abl., stant
    ————
    sententiā, Plaut.: suis stare iudiciis, Cic.: censoris opinione, Cic.: alcis iudicio, Cic.: alcis decreto, Caes.: illis promissis, Cic.: pacto, Liv.: ut palam in senatu diceret, staturus eo esset, quod censuissent, an ad populum laturus, Liv.: impers., eo stabitur consilio, Liv.: statur priore foedere, Liv. – mit Dat., arbitri sententiae, voluntati patris defuncti, ICt.: rei iudicatae, ICt. – β) übtr., feststehen = festgesetzt-, fest bestimmt-, fest beschlossen sein, stat sua cuique dies, Verg.: tempus agendae rei nondum stare, Liv.: u. so stat sententia, Ter.: stat pensata diu belli sententia, vincam servare invitos, Sil. – dah. stat alci sententia m. folg. Infin. = es steht bei jmd. der Entschluß-, der Wille fest, es ist bei jmd. fest beschlossen, zu usw., Liv.: so auch stat pectore fixum mit folg. Infin., Val. Flacc.: u. stat alci od. bl. stat mit folg. Infin., Cic. u.a. – c) v. Schauspielern u. Schauspielen, stehen = sich auf der Bühne halten, gefallen (Ggstz. cadere, exigi), in his, quas primum Caecilii didici novas, partim sum earum exactus, partim vix steti, Ter.: illi, scripta quibus comoedia prisca viris est, hoc stabant, Hor. – cum stetit olim nova (fabula), actoris operā magis stetisse quam suā, Ter.: securus, cadat an recto stet fabula talo, Hor. – Perf. stĕtĕrunt gemessen, Verg. Aen. 2, 774; 3, 48. Prop. 2, 8, 10 M. Ov. her. 7, 166. – Das Supinum statum will Prisc. 9, 38 mit langem a, dagegen 10, 27 mit kurzem a gemessen
    ————
    haben; stātūrus mißt Lucan. 2, 566 u. 719; 3, 381. Sil. 17, 82. Mart. 6, 32, 3. – vulg. Nbf. isto, wov. istat, Augustin. serm. 118, 4 Mai: istamus, Itala (Fuld.) Roman. 5, 2: istatis, Itala (psalt. Veron.) psalm. 133, 1: ista, Itala (Fuld.) Iacob. 2, 3: istare, Isid. de nat. rer. 44, 2 cod. Bamb. A.
    ————————
    2. stō, s. iste .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sto

  • 10 fornix

        fornix icis, m    an arch, vault, cellar: huius (Verris) in foro Syracusis: camera lapideis fornicibus vincta, S.: adverso fornice, V.: fornices in muro ad excurrendum, vaulted openings for sallies, L.: Caeli ingentes, Enn. ap. C.: Fabius or Fabianus (C.) or Fabii (O.), a triumphal arch in the Sacra Via.—A covered way, L.—A brothel, H., Iu.
    * * *
    arch, vault, vaulted opening; monument arch; brothel, cellar for prostitution

    Latin-English dictionary > fornix

  • 11 libramentum

    lībrāmentum, i, n. [id.], that which gives to any thing a downward pressure; weight, gravity.
    I.
    Lit.:

    plumbi,

    Liv. 42, 63, 4.—
    B.
    A fall, descent of water:

    libramentum aquae,

    Plin. 31, 6, 31, § 57:

    quod libramentum cum exinanitum est, suscitat et elicit fontem, cum repletum, moratur et strangulat, of a spring that alternately rises and falls,

    Plin. Ep. 4, 30, 10:

    inferiore labro demisso ad libramentum modicae aquae receptae in fauces, palpitante ibi lingua ululatus elicitur, of the croaking of frogs,

    Plin. 11, 37, 65, § 173.—
    II.
    Transf.
    A.
    A level surface, horizontal plane: extremitatem et quasi libramentum, in quo nulla omnino crassitudo sit, * Cic. Ac. 2, 36, 116:

    sub eodem libramento stare,

    Sen. Q. N. 1, 12, 1: usque ad libramentum summi fornicis, Ael. Gall. ap. Paul. ex Fest. p. 206 Müll.—
    B.
    Evenness, equality:

    ventorum hiemalium et aestivorum,

    Col. 1, 5, 8 —
    C.
    A straight line:

    si recto libramento inter solem terrasque media (luna) successit,

    Sen. Ben. 5, 6, 4:

    libramentum finale,

    a boundary line, Amm. 15, 4, 4.—
    D.
    A weight for balancing or giving motive power (ballista):

    ferrea manus cum injecta prorae esset, gravique libramento plumbi recelleret ad solum,

    Liv. 24, 34, 10:

    arietem admotum nunc saxis ingentibus nunc libramento plumbi gravatum ad terram urguebant,

    id. 42, 63, 4 Weissenb.:

    late cladem intulisset, ni duo milites vincla ac libramenta tormento abscidissent,

    Tac. H. 3, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > libramentum

  • 12 Petra

    1.
    pē̆tra, ae, f., = petra, a rock, a crag, stone (pure Lat. saxum; cf.: rupes, scopulus): petrarum genera sunt duo, quorum alterum naturale saxum prominens in mare;

    alterum manufactum ut docet Aelius Gallus: Petra est, qui locus dextrā ac sinistrā fornicem expletur usque ad libramentum summi fornicis,

    Fest. p. 206 Müll. (of the latter signif. there is no other example known): petris ingentibus tecta, Enn. ap. Fest. 1. 1. (Ann. v. 366); Sen. Herc. Oet. 804:

    aquam de petrā produxit,

    Vulg. Isa. 48, 21 et saep.:

    gaviae in petris nidificant,

    Plin. 10, 32, 48, § 91:

    alga, quae juxta terram in petris nascitur,

    id. 32, 6, 22, § 66; 34, 12, 29, § 117; Curt. 7, 11, 1.
    2.
    Pē̆tra, ae, f., = Petra, the name of several cities.
    I.
    A city in Arabia Petrœa, now the ruins of Wadi Musa, Plin. 6, 28, 32, § 144; Vulg. Jer. 48, 28.—Hence,
    B.
    Pē̆traeus, a, um, adj., Petrean:

    balanus,

    Plin. 12, 21, 46, § 102:

    hypericon,

    id. 12, 25, 54, § 119.—
    II.
    A city in Pieria, Liv. 29, 26.—
    III.
    A city in Thrace, Liv. 40, 22. —
    IV.
    A city in Umbria, called Petra Pertusa, now Il Furlo, Aur. Vict. Epist. in Vespas. 17.—
    V.
    A hill near Dyrrachium, Caes. B. C. 3, 42.
    3.
    Petra, ae, m., a Roman proper name, Tac. A. 11, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Petra

  • 13 petra

    1.
    pē̆tra, ae, f., = petra, a rock, a crag, stone (pure Lat. saxum; cf.: rupes, scopulus): petrarum genera sunt duo, quorum alterum naturale saxum prominens in mare;

    alterum manufactum ut docet Aelius Gallus: Petra est, qui locus dextrā ac sinistrā fornicem expletur usque ad libramentum summi fornicis,

    Fest. p. 206 Müll. (of the latter signif. there is no other example known): petris ingentibus tecta, Enn. ap. Fest. 1. 1. (Ann. v. 366); Sen. Herc. Oet. 804:

    aquam de petrā produxit,

    Vulg. Isa. 48, 21 et saep.:

    gaviae in petris nidificant,

    Plin. 10, 32, 48, § 91:

    alga, quae juxta terram in petris nascitur,

    id. 32, 6, 22, § 66; 34, 12, 29, § 117; Curt. 7, 11, 1.
    2.
    Pē̆tra, ae, f., = Petra, the name of several cities.
    I.
    A city in Arabia Petrœa, now the ruins of Wadi Musa, Plin. 6, 28, 32, § 144; Vulg. Jer. 48, 28.—Hence,
    B.
    Pē̆traeus, a, um, adj., Petrean:

    balanus,

    Plin. 12, 21, 46, § 102:

    hypericon,

    id. 12, 25, 54, § 119.—
    II.
    A city in Pieria, Liv. 29, 26.—
    III.
    A city in Thrace, Liv. 40, 22. —
    IV.
    A city in Umbria, called Petra Pertusa, now Il Furlo, Aur. Vict. Epist. in Vespas. 17.—
    V.
    A hill near Dyrrachium, Caes. B. C. 3, 42.
    3.
    Petra, ae, m., a Roman proper name, Tac. A. 11, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > petra

  • 14 Petraeus

    1.
    pē̆tra, ae, f., = petra, a rock, a crag, stone (pure Lat. saxum; cf.: rupes, scopulus): petrarum genera sunt duo, quorum alterum naturale saxum prominens in mare;

    alterum manufactum ut docet Aelius Gallus: Petra est, qui locus dextrā ac sinistrā fornicem expletur usque ad libramentum summi fornicis,

    Fest. p. 206 Müll. (of the latter signif. there is no other example known): petris ingentibus tecta, Enn. ap. Fest. 1. 1. (Ann. v. 366); Sen. Herc. Oet. 804:

    aquam de petrā produxit,

    Vulg. Isa. 48, 21 et saep.:

    gaviae in petris nidificant,

    Plin. 10, 32, 48, § 91:

    alga, quae juxta terram in petris nascitur,

    id. 32, 6, 22, § 66; 34, 12, 29, § 117; Curt. 7, 11, 1.
    2.
    Pē̆tra, ae, f., = Petra, the name of several cities.
    I.
    A city in Arabia Petrœa, now the ruins of Wadi Musa, Plin. 6, 28, 32, § 144; Vulg. Jer. 48, 28.—Hence,
    B.
    Pē̆traeus, a, um, adj., Petrean:

    balanus,

    Plin. 12, 21, 46, § 102:

    hypericon,

    id. 12, 25, 54, § 119.—
    II.
    A city in Pieria, Liv. 29, 26.—
    III.
    A city in Thrace, Liv. 40, 22. —
    IV.
    A city in Umbria, called Petra Pertusa, now Il Furlo, Aur. Vict. Epist. in Vespas. 17.—
    V.
    A hill near Dyrrachium, Caes. B. C. 3, 42.
    3.
    Petra, ae, m., a Roman proper name, Tac. A. 11, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Petraeus

См. также в других словарях:

  • fornicis — see CRURA FORNICIS …   Medical dictionary

  • carina fornicis — reborde en la línea media de la cara anterior del trígono cerebral Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

  • Columna fornicis — skliauto šulas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Columna fornicis ryšiai: platesnis terminas – skliautas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Commissura fornicis dorsalis — dorsalinė skliauto jungtis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Commissura fornicis dorsalis; Commissura hippocampi dorsalis; Psalterium dorsale ryšiai: platesnis terminas – skliautas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Commissura fornicis ventralis — ventralinė skliauto jungtis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Commissura fornicis ventralis; Commissura hippocampi ventralis; Psalterium ventrale ryšiai: platesnis terminas – skliautas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Corpus fornicis — skliauto kūnas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Corpus fornicis ryšiai: platesnis terminas – skliautas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Crus fornicis — skliauto kojytė statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Crus fornicis ryšiai: platesnis terminas – skliautas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Facies fornicis — skliauto paviršius statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Facies fornicis ryšiai: platesnis terminas – pado paviršius …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Tenia fornicis — skliauto juostos statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Tenia fornicis ryšiai: platesnis terminas – skliautas …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • crura fornicis — crura for·ni·cis fȯr nə .sis, ə .kis n pl CRUS (2e) …   Medical dictionary

  • carina fornicis — carina of fornix: a ridge on the undersurface of the fornix of the brain …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»